Athletes In Action City to City 2007
Oelsnitz, Duitsland – Voetbalteam
Waar moet je beginnen na zo’n fantastisch project? Daar waar de ware inhoud alleen maar van terug te vinden is in de ogen van de deelnemers. 10 dagen die eigenlijk met geen woord te beschrijven zijn, die volledig voldoen aan de inhoud. Toch willen we jullie graag meenemen in de grootheid van dit project door Gods aanwezigheid en hopen we dat jullie iets proeven van wat de Heer gedaan heeft deze week.
Met een groep van 16 mannen, 3 vrouwen en 5 kinderen op pad naar Oelsnitz, waar de ‘laatste man’ ons opwachtte. Een periode van nieuwe dingen in een stad die weinig van ons al eerder gezien hadden.
“Yes, we zijn er. Ging eigenlijk best vlot, die reis.” Aangekomen bij Jugendherberge Talsperre Pirk ontdoen velen van ons zich van stijve knieën, aangezien meer dan de helft van de jongens de 1.80 ruim overschreed. We komen aan in een gebied waar de zon hevig probeert door te dringen door het wolkendek. Een aantal van ons is daar geestelijk ook al bij bepaald in de voorbereiding: Oelsnitz, een stad in het voormalige Oost-Duitsland geestelijk gezien nog onder de deken van de hopeloosheid van o.a. het communisme.
We gaan van start. De echte kennismaking begint nu pas en de eenheid doet dan ook al gauw haar intrede. Het project begint met een gezamenlijke barbecue. De aanwezigen zijn tal van christenen uit Oelsnitz en omgeving en de burgemeester van Oelsnitz. We worden hartelijk onthaald en ‘bedolven’ onder cadeaus: Oelsnitz bestaat 650 jaar! Vol van alle nieuwe dingen duiken we vrijdagavond onze stapelbedden in, uitziende naar wat zou gaan komen. De zaterdag gebruiken we voor de verdeling van de taken, doornemen van het project en verdere kennismaking in het zwembad, waartoe we tot 3 maal gratis toegang hebben. Omdat ik wist dat ik na het project direct moest gaan werken en bij moeheid mijn weerstand afneemt (ik had al een kinderkamp achter de rug), koos ik ervoor op de kant te blijven zitten en niet mee te gaan zwemmen aangezien het vrij fris was. De jongens stoven het zwembad in en haalden eerst allerlei uitzinnige capriolen uit vanaf de duikplanken, waarna ze zich vol enthousiasme en overgave stortten in een potje rugby in het water. Geweldig om te zien! Een stap in toenadering tot elkaar was wederom gezet en de open sfeer was duidelijk merkbaar.
Tijdens de week had ik het voorrecht in zowel het gebedsteam als het dramateam te zitten, als verantwoordelijk te zijn voor de aanbidding door zang en muziek en het verzorgen als fysiotherapeut van de jongens. Het feit dat ik in het gebedsteam zat, was al een gebedsverhoring op zich ook al had ik er niet eens voor gebeden. Met Aize, Aedzer, Wijbe Jan en Liesbeth vormden we het gebedsteam. Dick was er ook vaak bij en zo zaten we met elkaar als het ware in de kern van het team. Alles wat gebeurde, kwam voorbij. Dick werd er bij bepaald dat er bij ons als team nog vele zaken in de weg stonden tussen God en ons en dat dat eerst weg moest zijn, voordat we konden gaan ‘knallen’. Dit was mijn 9e project en ik heb dit zo al een aantal keren meegemaakt, maar dit keer was anders. Nog intenser, nog intiemer. Tijdens het bidden hiervoor en het praten hierover kwam er bij mij iets naar voren wat ik moest belijden. Mijn hart ging als een gek te keer: Mijzelf zo laten zien aan vier mannen en een vrouw? Heer, ik heb dit toch al meerdere malen bij u gebracht, waarom nu weer? Weer? Een keer moet toch genoeg zijn? Nee…. Poeh… Stilte… Dick: Marloes, wil je iets zeggen…. “Ja, voordat we met deze gedachten van belijden en reiniging naar het team gaan, moet het eerst bij ons schoon zijn en ik moet daarin wat melden…” Er werd voor gebeden en om gehuild en we waren er klaar voor. De zondagavond was het zover. Beginnen we de teammeeting, komen er plaatselijke christenen bij. Theo…. Ik zeg niets, de rest van het gebedsteam ook niet en we vertrouwen erop dat God weet wat nodig en belangrijk is. We bidden eenparig voor de mensen, zingen met hen en na ruim een half uur gaan ze weer terug naar hun huizen in verband met andere activiteiten. Dick neemt het woord en laat Wijbe Jan zijn getuigenis geven over het leren kennen van God en daarna getroffen te worden door kanker, van daaruit komt Willem Jan met zijn getuigenis over het verliezen van zijn broer…. de avond neemt een route die we anders in gedachten hadden, totdat Aize zijn getuigenis deelt over waar hij mee geworsteld heeft en dan gaat alles in stroomversnelling. We waren allemaal al geraakt door de getuigenissen, maar nu dringt het door wat er gaat gebeuren bij iedereen: Reinigen! Soms doet dat zeer. Er gebeurt ineens zoveel, dat ik het niet meer chronologisch kan vertellen. Uiteindelijk doet Dick een oproep om voor het eerst (ja, zo was het gewoon echt) een keuze voor Jezus te maken of bij vernieuwing je leven weer opnieuw toe te wijden. Bijna iedereen ging staan, tranen vloeiden rijkelijk, zonden werden beleden…. Handen werden ineens geslagen, schouders werden omarmd, God was hier en deed Zijn werk door Zijn Heilige Geest. “U maakt ons een, U bracht ons tesamen. Wij eren en aanbidden U. Wordt Uw wil gedaan dan bindt het ons saam, iedereen zal deel zijn van uw gezin!” “En aan U alle macht, alle heerlijkheid en kracht. En aan U is de eer en de lof want U regeert, U regeert!”
We zijn er klaar voor! Voor de Koning!
God doet zijn werk op bijzondere manieren. Een greep uit de bijzondere dingen van het project!
Tijdens ons verblijf in de jeugdherberg, is er een Nederlands echtpaar dat door Duitsland aan het trekken is. Op zondagmorgen aan de ontbijttafel zitten de dame en heer er ook en vraag ik hen of ze al gehoord hadden wat we hier deden. Ze wisten dat we hier waren als voetbalteam, maar de rest nog niet. Ik uitgelegd. Vervolgens aan het ontbijt. Zit ik daar met lood in mijn schoenen…. Moet ik nu echt gaan vragen of ze ook naar de openingdienst in de kerk komen? Tsja, ze houden per slot van rekening van mooie architectuur. Maar wie weet vinden ze me wel opdringerig? Is dat belangrijk dan?.... Ok ok ok…. Stoel naar achteren… “Ja, dit was ik nog vergeten te zeggen. We hebben straks om 10.00 uur in de St. Jacobikirche… weet u wel die kerk die middenin Oelsnitz staat met die twee grote punten…. Een dienst waarin wij voorgesteld worden en we dus nog wat dingen gaan doen. Als jullie zin en tijd hebben, zijn jullie van harte welkom.” “Bedankt, we zullen kijken.”. Rond 9.00 uur zie ik de twee vertrekken en ik denk: Nou, ik heb mijn plicht gedaan, jammer maar helaas. En na een dag van kennismaking met de locals komen we ’s avonds weer terug in de jeugdherberg, waar ik de mensen tegenkom. Uit beleefdheid vroeg ik: “Hoe was jullie dag? Ja, leuk, we zijn nog in de kerk geweest….. Bloink… Echt waar, bent u geweest. Ja, we waren aan het fietsen en we hadden eigenlijk niet de intentie om langs te komen, maar we namen de verkeerde afslag en reden praktisch tegen de kerk aan en zodoende zaten we om 10.05 uur in de kerk. We hebben dat dramastukje gezien en jullie horen zingen.”
Asjemenou (hoor Ernie) …. God heeft een pak humor. Gebruikt het lood in mijn schoenen om ze te gaan vragen en ze een verkeerde afslag te laten nemen. Ik had het niet kunnen verzinnen.
In het gebedsteam kregen we vele beelden voor wat we konden bidden en werden we bepaald bij verschillende dingen die gebeuren in Oelsnitz. Bliksemschichten die in plaats van verticaal van de aarde naar de lucht denderen en terug, schoot er één dwars door het wolkendek boven Oelsnitz heen. God zal doorbreken! “Als Hij spreekt boven de wateren, rolt de donder, vlamt er een vuur. Ontzagwekkend is Zijn machtige stem. Hoor naar Hem in dit heilig uur.”
Een van ons zag een tent uitgespannen worden vanaf de kerkpunten over Oelsnitz, waaronder iedereen zich kan begeven die wil en waar een en al licht zal zijn, Gods aanwezigheid in Oelsnitz.
Dick, Aize en ik waren al eerder in de kerk geweest, Theo en Karin zijn daar vorig jaar getrouwd. Dick had daar altijd een zwaarmoedig gevoel gehad en een aantal mensen heeft op de balustrades duistere figuren gezien. Aan Theo vroegen we wat daar in de kerk gebeurd. In de kerk komen vaak ‘broodpredikanten’ die alleen maar prediken voor het geld en niet zozeer een relatie met de Here Jezus hebben, dan wel wedergeboren zijn. We hadden het er in principe niet meer over gehad die week en aan het einde van de week komt Dick naar me toe met de gedachte dat hij voor het eerst verlichting ervoer in de kerk in de 5 keer dat hij daar binnen was geweest. God is Almachtige!
Bij deze het getuigenis van een van de dames die met ons is opgetrokken:
You guys did a great job in Oelsnitz. You brought a new spirit in here!! 2 young boys wanna join our congregation "Freundearbeit". Thank God for such a big success!!! When I spoke to them they told me that they wanna start a new life with Jesus. And you guys made it possible for these two boys :)! But you didn't only give non-christians the chance to start a new life. You also showed us, and especially me, what a living faith in God is about! Since I can remember I believe in God, because my parents are christians too. But if I look back, it was not a living relationship to God. To hear you sing, to pray with you and to feel your love to God and your strong community was an experience I've never made before! It showed me how a real life with jesus can look like! I learnd a lot of new things about the relationship to God and to other people around me. I've never met such open-hearted people like you!!! So I hope that the Lord will always give you the strenght to go on and to send his message to more and more places. I'd like to have that more people can make the same experience like I did. You guys are amazing and I can only say that we already miss you!!! So maybe you will lose your way to Oelsnitz once again!
Het weer bleef maar mistroostig in Oelsnitz, we gingen bidden en op een gegeven moment bleef het droog op de momenten dat wij buiten waren. “God mat de wateren in Zijn hand! Sprak en schiep de zon, breidde de hemel uit als tent waar de mens in wonen kon.”
In het begin waren er weinig kinderen, maar er kwamen er steeds meer. Steeds meer jonge, honger-naar hoop–bekkies die enthousiast mee kwamen voetballen, rennen en volleyballen. God liet het nieuws als een ‘lopend vuurtje’ door de stad gaan en steeds meer werden toegevoegd. Ook kinderen van reeds gelovige ouders. Tijdens een van de voetbalwedstrijden tegen een lokaal tweede klasse team zei een van de jongste kids (zoontje uit mijn gastgezin) met een heel jong verbaasd stemmetje toen Theo werd gewisseld tijdens de wedstrijd: “Theo, Theo, warum bist du ausgesetzt werden? (met een slissend geluidje). Theo uitgelegd dat dat vaak zo gaat en er spelers gewisseld worden om het spel weer een impuls te geven. Het jongetje, Noah 3 jaar, kijkt hem aan, blijft even staren en zegt vervolgens enigszins uit het veld geslagen : Ja, ok, aber warum DU denn?” Theo is echt de held daar door Gods genade J
Kampvuur – sterren
Tijdens het eerste kampvuur met de lokale christenen was ik ongeveer helemaal verast en zo ook mijn gitaar en hoes en ging ik gehuld in een rookwalm, wat stonk ik. Mijn gitaar en hoes ‘meurden’ ook de tent uit. Bij het tweede kampvuur wilde ik dat dus anders en ging ik uit de windrichting zitten spelen. Die avond hebben we God aanbeden door gebed, zang en muziek en ‘fellowship’. We vierden avondmaal als team en met een aantal lokale mensen. Het was bijzonder om elkaar het brood en de wijn door te geven in het open veld onder de sterrenhemel. Ik keek af en toe in de lucht en er straalde 1 ster helder voor ons, die er de hele avond bleef staan. Het was een redelijk bewolkte avond en aan het einde van de avond keek ik nog eens en werden we omringd door sterren, die alleen boven ons te vinden waren, zowel links als rechts verder bij ons vandaan was geen ster te bekennen. Mooi gezicht! Die avond gaven twee tiener-jeugd-jongens hun leven aan God. In die week kwam de moeder naar een van ons toe en vertelde dat de jongens die in het gezin eigenlijk nauwelijks te handhaven waren, nu lieve jongens geworden waren en dat in een paar dagen. God heeft het hele gezin aangeraakt! Hun oudere zus had wat meer klappen van de molen gehad, is nu 19 jaar oud en 8 weken zwanger. Aan het einde van de week wilde zij ook niet anders dan haar leven aan Jezus, de Enige Hoop, geven. Theo & Karin gaan o.a. met hun verder in een Alpha-cursus.
Tijdens de week hebben we niet alleen mogen uitdelen, maar hebben we ook oneindig veel mogen ontvangen. God heeft ons veel geleerd en werden we onderwezen als discipelen, ieder op zijn of haar eigen manier. Wat als een paal boven water staat, is dat God ons allen heeft aangeraakt en met ons aan de slag is gegaan.
Ook de kinderen van Aize en Peter waren onder de indruk. Op de zondagavond, waarin veel beleden is, sprak ik even met Ruben, de oudste zoon van Aize en hij vroeg wat er nu gebeurd was. Hij luisterde vol verwondering een aandacht dat dat in zo’n grote groep stoere mannen kon gebeuren en besloot met de woorden: Dat is wel heel mooi, dat is wel heel bijzonder!
In totaal hebben we 3 wedstrijden tegen lokale voetbalteams gespeeld en nauwelijks gewonnen, maar dat mocht de pret niet drukken. De wedstrijden waren goed, de getuigenissen gegeven en de bijbels uitgedeeld. Tussen alle wedstrijden en clinics aan de kinderen door, hebben we drama mogen opvoeren en voor de kinderen en volwassenen mogen bidden. We hebben hem meerdere malen de Vrede van God toegezongen. Tot die laatste dag, die laatste wedstrijd. De laatste zaterdag…. We moesten de laatste wedstrijd spelen. Die morgen waren we van elkaar gescheiden en at iedereen bij zijn of haar eigen gastgezin. De een werd ’s ochtends en tijdens de lunch al volgepropt met vissticks, pasta en nog veel meer andere vullende dingen, de ander kreeg het wat rustiger met een gewoon ontbijt met broodjes en een lekkere salade tussen de middag, afhankelijk van de cultuur van het gastgezin J In de middag ontmoetten we elkaar weer, we gingen koffie met taart nuttigen ter gelegenheid van de verjaardag van Johannes, sommigen gingen nog een en ander kopen in de stad en toen op naar de wedstrijd. In verband met regen liep het allemaal niet vlot en renden de jongens uiteindelijk het veld op. In de tussentijd nam geen van ons het voortouw te bidden en God te betrekken. De wedstrijd verliep uitermate stroef, ook al waren de eerste twee doelpunten voor ons. Er waren irritaties over en weer, de slidings gingen meer richting de enkels en het was eenheid af. Er kwam een moment in de wedstrijd dat eigenlijk moest komen: Jan Willem ging als verdediger het duel aan met een spits waarbij ze beiden vol tegen de opstuiterende bal schopten. De voet van JW kon in het moment de andere kracht niet tegengaan en viel geblesseerd op de grond. Ik vertrouwde het niet en hij ging samen met Liesbeth en Aedzer naar het ziekenhuis, waar bleek dat hij zijn voet zwaar gekneusd had en er drie dagen niet op mocht lopen. Wat is er gebeurd, apart van het feit dat mensen gewoon geblesseerd kunnen raken? We zijn op onze knieën gegaan en hebben gebeden en beleden dat we de dag zonder God waren begonnen als het ware. Ook dit was een les op het juiste moment voor ons. De hele week zat de Spirit er volop in. We moesten alleen niet denken dat het ons goed-zijn was.
“God is almachtig maar vergeet dit niet, dat Hij van ons houdt en in alles voorziet. Wij zijn zijn kinderen voor nu en altijd, kom prijs de Heer, de Majesteit.”
Rest mij nog te zeggen dat dit een fantastisch project was en ik enorm genoten heb van de bende mannen (incl. 5 kids) en 2 dames met wie ik mee mocht.
Een dikke knuffel aan iedereen,
Marloes Hoogkamer
Sunday, August 12, 2007
Monday, August 6, 2007
En aan U alle macht, alle heerlijkheid en kracht!
Inmiddels thuisgekomen van een FAN-TAS-TISCH project. Iedereen die in het team moest zijn, was erbij! Het was compleet en alle benodigde talenten waren aanwezig. God is zo goed en Hij weet alles zo goed.
Gisteren zaten we in de bus terug naar huis en bedacht ik: Jezus leeft, dat is bizar eigenlijk. De almachtige Koning leeft en wij mogen Hem dienen.
De foto's zijn allemaal erg leuk, de video's ook. Alles krijgt binnenkort een plekje en dan zal ik ook het definitieve verslag hier op zetten.
5 jonge gasten hebben een keuze voor de Here Jezus gemaakt. Ze zijn in de leeftijd van 16 tot begin 20 en dat is toch een moeilijke leeftijd dacht ik zo. Ze zijn zo vol hoop geworden. We kwamen in een bedrukt Oelsnitz aan en gingen weg uit een voor vele lokale mensen verlichte stad door het werk van de Heer.
God heeft ons vele beelden en woorden gegeven, zowel voor onszelf als voor Oelsnitz en dat heeft ons enorm opgebouwd, ook in vermanende zin.
Alles gaat nog als een wirwar door mijn hoofd heen, vandaag direct alweer starten met werken na amper geslapen te hebben, maar God geeft nieuwe kracht. Hij heeft zoveel prachtige dingen gedaan, wat is Hij groot! Hij is een God van dichtbij en Hij is het waard dat wij meer en meer op Hem gaan lijken en wij zijn het ook waard om meer en meer op Hem te gaan lijken. Jezus leeft in eeuwigheid, Zijn Shalom wordt werkelijkheid. Alle dingen maakt Hij nieuw, Hij is de Heer van ons leven.
Tot gauw!
Gisteren zaten we in de bus terug naar huis en bedacht ik: Jezus leeft, dat is bizar eigenlijk. De almachtige Koning leeft en wij mogen Hem dienen.
De foto's zijn allemaal erg leuk, de video's ook. Alles krijgt binnenkort een plekje en dan zal ik ook het definitieve verslag hier op zetten.
5 jonge gasten hebben een keuze voor de Here Jezus gemaakt. Ze zijn in de leeftijd van 16 tot begin 20 en dat is toch een moeilijke leeftijd dacht ik zo. Ze zijn zo vol hoop geworden. We kwamen in een bedrukt Oelsnitz aan en gingen weg uit een voor vele lokale mensen verlichte stad door het werk van de Heer.
God heeft ons vele beelden en woorden gegeven, zowel voor onszelf als voor Oelsnitz en dat heeft ons enorm opgebouwd, ook in vermanende zin.
Alles gaat nog als een wirwar door mijn hoofd heen, vandaag direct alweer starten met werken na amper geslapen te hebben, maar God geeft nieuwe kracht. Hij heeft zoveel prachtige dingen gedaan, wat is Hij groot! Hij is een God van dichtbij en Hij is het waard dat wij meer en meer op Hem gaan lijken en wij zijn het ook waard om meer en meer op Hem te gaan lijken. Jezus leeft in eeuwigheid, Zijn Shalom wordt werkelijkheid. Alle dingen maakt Hij nieuw, Hij is de Heer van ons leven.
Tot gauw!
Wednesday, August 1, 2007
Het is allemaal 'dick' in orde
Gisterenavond hebben we een wereldpot gevoetbald tegen Lauterbach. We stonden met 2-0 voor, uiteindelijk is het 2-2 geworden en ookdat is zo weer geleid, want het was voor de Duitsers serieus en te grote nederlaag geweest om te verliezen. Nu luisterden ze vol aandacht naar het getuigenis van Jan Willem en deelden we de dvd's uit. Na de wedstrijd uiteraard weer een broodje bratwurst.
Heer, geeft U de woorden, ik weet even niet wat ik moet schrijven dat een grote impact zal hebben.... en niet alleen maar over koetjes en kalfjes gaat....
Gisteren hebben we zowel in de teammeeting als in het gebedsteam een krachtige tijd gehad, de beelden bleven komen ten aanzien van Oelsnitz, zodat we ook wisten voor wat we precies moesten bidden. Hierover wellicht later nog een uitgebreidere uitleg. Zometeen gaan we namelijk naar de dokter met John, hij heeft een zere plek op zijn been die ik er anders vind uitzien dan zou horen. We zijn naar Theo (hier) toegereden en hebben daar eerst met elkaar spreuken 3 gelezen, vervolgens heeft Theo John gezalfd en hebben we voor hem gebeden. John vertelde nog wat en ook daar hebben we met elkaar voor gebeden.... Gebed staat echt centraal in ons project. Iedereen beleeft het project op zijn of haar eigen manier en groeit enorm. Nu vasthouden als we weer thuis zijn.
Gisterenmiddag hebben we een fantastische tijd gehad met de kinderen die overal vandaan kwamen. Ongeveer 15??? De bus, de stage en de chair kwamen voorbij, hilarisch en serieus en John hield in vloeiend Duits, ook dat schrijven we toe aan de grootheid van God, zijn getuigenis.
Er is nog een hoop te doen, dus we gaan er weer voor.
Vanuit Oelsnitz DC een warme groet en veel zegen voor jullie.
Heer, geeft U de woorden, ik weet even niet wat ik moet schrijven dat een grote impact zal hebben.... en niet alleen maar over koetjes en kalfjes gaat....
Gisteren hebben we zowel in de teammeeting als in het gebedsteam een krachtige tijd gehad, de beelden bleven komen ten aanzien van Oelsnitz, zodat we ook wisten voor wat we precies moesten bidden. Hierover wellicht later nog een uitgebreidere uitleg. Zometeen gaan we namelijk naar de dokter met John, hij heeft een zere plek op zijn been die ik er anders vind uitzien dan zou horen. We zijn naar Theo (hier) toegereden en hebben daar eerst met elkaar spreuken 3 gelezen, vervolgens heeft Theo John gezalfd en hebben we voor hem gebeden. John vertelde nog wat en ook daar hebben we met elkaar voor gebeden.... Gebed staat echt centraal in ons project. Iedereen beleeft het project op zijn of haar eigen manier en groeit enorm. Nu vasthouden als we weer thuis zijn.
Gisterenmiddag hebben we een fantastische tijd gehad met de kinderen die overal vandaan kwamen. Ongeveer 15??? De bus, de stage en de chair kwamen voorbij, hilarisch en serieus en John hield in vloeiend Duits, ook dat schrijven we toe aan de grootheid van God, zijn getuigenis.
Er is nog een hoop te doen, dus we gaan er weer voor.
Vanuit Oelsnitz DC een warme groet en veel zegen voor jullie.
Tuesday, July 31, 2007
6-0
Gisterenavond de eerste wedstrijd gespeeld. 6-0 verloren, maar het was een mooie wedstrijd om te zien en we hebben aan een ieder van het andere team een kicker bibel en een dvd kunnen en mogen geven. God gaat verder!
Op dit moment is er veel blessureleed.
* John heeft een rare gezwollen plek op zijn linkeronderbeen nadat hij een tik met en nagel in zijn been kreeg.
* Pieter heeft twee zer grote open blaren op zijn rechter hiel.
* Jan Willem heeft last van zijn hamstrings
* Jogchum heeft last van zijn rug
* Liesbeth heeft last van haar armen
* Dick heeft zware benen
..... genoeg gezegd hierover. Willen jullie ervoor bidden, om herstel en genezing.
Op dit moment zit ik in de kamer van Theo te typen en hoor ik op de achtergrond het geschreeuw van de Stage dus ik vlieg gauw weer terug naar het veld.
Op dit moment is er veel blessureleed.
* John heeft een rare gezwollen plek op zijn linkeronderbeen nadat hij een tik met en nagel in zijn been kreeg.
* Pieter heeft twee zer grote open blaren op zijn rechter hiel.
* Jan Willem heeft last van zijn hamstrings
* Jogchum heeft last van zijn rug
* Liesbeth heeft last van haar armen
* Dick heeft zware benen
..... genoeg gezegd hierover. Willen jullie ervoor bidden, om herstel en genezing.
Op dit moment zit ik in de kamer van Theo te typen en hoor ik op de achtergrond het geschreeuw van de Stage dus ik vlieg gauw weer terug naar het veld.
God heeft humor!
God is zo groot!
In de jeugdherberg ontmoetten we een echtpaar dat aan het rondreizen was. Ze waren de 60 reeds gepasseerd denken wij, wellicht nog achter in de 50. In elk geval... ze hadden ons gadegeslagen en op een van de ochtenden liep ik naar hen toe en vroeg ik of ze last van ons hadden als we 's avonds thuiskwamen. Ze zeiden van niet. Hoe dat mogelijk is, daar verbaas ik me nu nog over :-) Hele zachtmoedge mensen denk ik :-)
Ik vroeg hen of ze wisten wat wij hier deden, ze hadden inmiddels begrepen dat we kwamen om te voetballen, maar de rest wisten ze nog niet dus 'da hekdur maar ff bijverteld :-)' Ze vonden het een mooi streven, maar wat wil nou het verhaal.... ik ging weer zitten en at verder met de rest, maar ik had ze nog niet uitgenodigd en dat drukte steeds zwaarder. Dus ik met lood in mijn schoenen naar de mensen terug om ze uit te nodigen voor de kerkdienst (het was dus zondagmorgen). Ze namen de uitnodiging aan in de zin van dat ze wel zouden kijken. Vervolgens een poosje later liep ik naar beneden en zag ik dat ze vertrokken per fiets, veel te vroeg. Ik dacht: Nou jammer, maar ze hebben in ieder geval de uitnodging gehad. 's avonds kwam ik ze weer tegen en vroeg ik eigenlijk uit beleefdheid of ze nog geweest waren... Ja, we zijn nog geweest, rond 10.00 uur namen we de verkeerde afslag en kwamen we bij de kerk uit en zaten we om 10.05 uur in de kerk, we hebben jullie nog zien zingen en het dramastuk zien doen. .... Mijn mond viel bijna open, God heeft echt humor!
In de jeugdherberg ontmoetten we een echtpaar dat aan het rondreizen was. Ze waren de 60 reeds gepasseerd denken wij, wellicht nog achter in de 50. In elk geval... ze hadden ons gadegeslagen en op een van de ochtenden liep ik naar hen toe en vroeg ik of ze last van ons hadden als we 's avonds thuiskwamen. Ze zeiden van niet. Hoe dat mogelijk is, daar verbaas ik me nu nog over :-) Hele zachtmoedge mensen denk ik :-)
Ik vroeg hen of ze wisten wat wij hier deden, ze hadden inmiddels begrepen dat we kwamen om te voetballen, maar de rest wisten ze nog niet dus 'da hekdur maar ff bijverteld :-)' Ze vonden het een mooi streven, maar wat wil nou het verhaal.... ik ging weer zitten en at verder met de rest, maar ik had ze nog niet uitgenodigd en dat drukte steeds zwaarder. Dus ik met lood in mijn schoenen naar de mensen terug om ze uit te nodigen voor de kerkdienst (het was dus zondagmorgen). Ze namen de uitnodiging aan in de zin van dat ze wel zouden kijken. Vervolgens een poosje later liep ik naar beneden en zag ik dat ze vertrokken per fiets, veel te vroeg. Ik dacht: Nou jammer, maar ze hebben in ieder geval de uitnodging gehad. 's avonds kwam ik ze weer tegen en vroeg ik eigenlijk uit beleefdheid of ze nog geweest waren... Ja, we zijn nog geweest, rond 10.00 uur namen we de verkeerde afslag en kwamen we bij de kerk uit en zaten we om 10.05 uur in de kerk, we hebben jullie nog zien zingen en het dramastuk zien doen. .... Mijn mond viel bijna open, God heeft echt humor!
The Spirit erin!
Report geschreven op maandagmorgen
Het is zo gaaf om van de Heer te leren. Na de lunch, die door mensen van de kerk bereid was, bij Theo, Karin en Jona, zijn we naar het DDRmuseum geweest. Apart om te zien wat twee politieke partijen konden en kunnen veroorzaken. Oost en West mocht elkaar niet eens groeten. De inwoners achter de muur zijn onder een communistisch depressieve deken gekomen, dienu nog zijn weerslag heeft.
Bij terugkomst hebben we even heerlijk gerelaxed, gedobberd op onze bedjes, gemasseerd of gewoon oeverloos geouweneeld.
God wil mooie en bijzondere dingen in ons leven doen, alleen dan moeten wij ook willen. Dick had op zijn hart gekregen om met het team de diepte in te gaan en te gaan belijden datgene wat nog tussen ons en God instond. Als gebedsteam hebben we toen al zaken naar God en elkaar opengelegd. Vervolgens de knaller van de avond. Tijdens de teammeeting hebben we eerst gezongen en gebeden, ook met lokale christenen en toen zij wegwarenm, deelde Wijbe Jan zijn getuigenis over hoe God hem geraakt en gered heeft. Hij vertelde dat hij zocht naar het doel in zijn leven en dat hij toen de Here Jezus vond. Een jaar later kreeg hij op 17-jarige leeftijd kanker. De tumor werd verwijderd, alleen bleken er nog twee uitzaaiingen te zijn in zijn, 1 in zijn longen en 1 bij zijn aorta. Dit was vastgesteld middels een scan. Hij zou chemo moeten ondergaan, maar dat wilde hij liever in het UMCG doen. In die tussenperiode is hij gezalfd naar Jakobus 5 en nu komt het :-) In het UMCG wilde men toch nog een scan maken om op dat moment exact vast te kunnen stellen hoe groot de uitzaaiingen waren. En..... ze waren er geheel niet meer.... God is groot. Geen chemo en hij is nog steeds 'schoon'. Tijdens zijn ziekenzalving had hijop zich niet iets bijzonders ervaren, maar hij had wel en enorme rust ervaren/gevoeld. Dit was de aftrap voor een bijzondere avond.
Willem Jan vertelde over de impact van het verliezen van zijn oudere broer op jonge leeftijd, zie Alex Talsma, 12 oktober 2004 bij Ik mis je van de EO
http://www.eo.nl/portals/programs/episode.jsp?episode=5457341&season=5457307&program=4335723&portal=4177509&baseBlock=4395803&map=4335723&page=1
Vervolgens beleed Aize wat er fout gegaan was in zijn leven en hoe hij zich aan God toewijdde. Met het vertellen van deze getuigenissen kreeg de Geest steeds meer ruimte om te werken. Dick ervaarde dit en deed een uitnodiging om voor het eerst of bij vernieuwing en keuze voor Jezus te maken. Velen gingen staan en het werd feest in de hemel, want een teamlid gaf het leven voor het eerst echt aan Jezus. Velen stonden te huilen... Als vrouw in temidden van een mannenteam vond ik dit heel bijzonder. De mannen werden zo geraakt dat ze er emotioneel van werden. Als God werkt, knalt Hij overal doorheen.
We zingen met elkaar letterlijk schouder aan schouder: Heer ik prijs Uw grote Naam en In de hemel is de Heer
Heer wat een voorrecht om in liefde te gaan, schouder aan schouder in uw wijngaard te staan. Samen te dienen, te zien wie U bent, want Uw Woord maakt Uw wegen bekend.
Er werd nagebeden in de buddytijd en iedereen werd verfrist. Bram zei zelfs dat hij zich daadwerkelijk verlicht voelde. Vorrheen sleep hij zichzelf de trappen op vanwege de spierpijn en nu zweefde hij bijna omhoog :-)
We zijn er klaar voor! All for one and one for all!
Het is zo gaaf om van de Heer te leren. Na de lunch, die door mensen van de kerk bereid was, bij Theo, Karin en Jona, zijn we naar het DDRmuseum geweest. Apart om te zien wat twee politieke partijen konden en kunnen veroorzaken. Oost en West mocht elkaar niet eens groeten. De inwoners achter de muur zijn onder een communistisch depressieve deken gekomen, dienu nog zijn weerslag heeft.
Bij terugkomst hebben we even heerlijk gerelaxed, gedobberd op onze bedjes, gemasseerd of gewoon oeverloos geouweneeld.
God wil mooie en bijzondere dingen in ons leven doen, alleen dan moeten wij ook willen. Dick had op zijn hart gekregen om met het team de diepte in te gaan en te gaan belijden datgene wat nog tussen ons en God instond. Als gebedsteam hebben we toen al zaken naar God en elkaar opengelegd. Vervolgens de knaller van de avond. Tijdens de teammeeting hebben we eerst gezongen en gebeden, ook met lokale christenen en toen zij wegwarenm, deelde Wijbe Jan zijn getuigenis over hoe God hem geraakt en gered heeft. Hij vertelde dat hij zocht naar het doel in zijn leven en dat hij toen de Here Jezus vond. Een jaar later kreeg hij op 17-jarige leeftijd kanker. De tumor werd verwijderd, alleen bleken er nog twee uitzaaiingen te zijn in zijn, 1 in zijn longen en 1 bij zijn aorta. Dit was vastgesteld middels een scan. Hij zou chemo moeten ondergaan, maar dat wilde hij liever in het UMCG doen. In die tussenperiode is hij gezalfd naar Jakobus 5 en nu komt het :-) In het UMCG wilde men toch nog een scan maken om op dat moment exact vast te kunnen stellen hoe groot de uitzaaiingen waren. En..... ze waren er geheel niet meer.... God is groot. Geen chemo en hij is nog steeds 'schoon'. Tijdens zijn ziekenzalving had hijop zich niet iets bijzonders ervaren, maar hij had wel en enorme rust ervaren/gevoeld. Dit was de aftrap voor een bijzondere avond.
Willem Jan vertelde over de impact van het verliezen van zijn oudere broer op jonge leeftijd, zie Alex Talsma, 12 oktober 2004 bij Ik mis je van de EO
http://www.eo.nl/portals/programs/episode.jsp?episode=5457341&season=5457307&program=4335723&portal=4177509&baseBlock=4395803&map=4335723&page=1
Vervolgens beleed Aize wat er fout gegaan was in zijn leven en hoe hij zich aan God toewijdde. Met het vertellen van deze getuigenissen kreeg de Geest steeds meer ruimte om te werken. Dick ervaarde dit en deed een uitnodiging om voor het eerst of bij vernieuwing en keuze voor Jezus te maken. Velen gingen staan en het werd feest in de hemel, want een teamlid gaf het leven voor het eerst echt aan Jezus. Velen stonden te huilen... Als vrouw in temidden van een mannenteam vond ik dit heel bijzonder. De mannen werden zo geraakt dat ze er emotioneel van werden. Als God werkt, knalt Hij overal doorheen.
We zingen met elkaar letterlijk schouder aan schouder: Heer ik prijs Uw grote Naam en In de hemel is de Heer
Heer wat een voorrecht om in liefde te gaan, schouder aan schouder in uw wijngaard te staan. Samen te dienen, te zien wie U bent, want Uw Woord maakt Uw wegen bekend.
Er werd nagebeden in de buddytijd en iedereen werd verfrist. Bram zei zelfs dat hij zich daadwerkelijk verlicht voelde. Vorrheen sleep hij zichzelf de trappen op vanwege de spierpijn en nu zweefde hij bijna omhoog :-)
We zijn er klaar voor! All for one and one for all!
Sunday, July 29, 2007
We zijn er!
Hier zijn we dan, met 20 man in Oelsnitz DC. Onze excuses voor de vertraging in berichtgeving, maar nu is pas de eerste dag met beschikking tot en over internet.
Vrijdag is alles subliem verlopen, behalve dan dat twee heren op de verkeerde plek stonden te wachten :-) We hadden een voorspoedige reis, waarin we zeer veel gelachen, geslapen en gegeten hebben. Over eten gesproken, Alfred heeft Jodenkoeken voor zijn gastgezin meegenomen..... of was het nu voor zichzelf toch maar beter :-)
Er is veel te vertellen, we gaan over naar zaterdagmorgen waar we de eerste teammeeting hadden. Vier van ons werden bepaald bij teksten die allemaal op elkaar aansloten. Geweldig dat God zo werkt. Dick had het over een stuk uit Marcus waar de Heer zegt dat als je je schaamt voor Hem, hij zich ook voor jou schaamt. Er werden wat teksten uit Kolossenzen, Filippenzen en 1 Johannes aan toegevoegd. "Gedraag u wijs en gebruik elke gelegenheid om het goede nieuws door te geven Kol.4:5." We moeten ons overgeven aan Gods Geest, want dan pas kunnen we de vruchten dragen die God ons wil geven. Ezechiel 47: 1-12
Persoonlijk mag ik deel uitmaken van het gebedsteam, dat verder mede gevormd wordt door Liesbeth, Aize, Wijbe Jan, Aedzer en Alfred. We hebben geestelijke strijd ervaren en het was goed om er zo met gebed bovenop te zitten. Oelsnitz is donker, maar niet voor lang meer want God regeert!
Vrijdagavond werden we onthaald door lokale christenen en de burgemeester, direct groot feest.
Zaterdagmiddag hebben we gebeden op de sportvelden waar de wedstrijden en clinics gegeven gaan worden. Vervolgens zijn we naar het zwembad gegaan. In het zwembad hebben de jongens voornamelijk met elkaar gestoeid (waterrugby) en heeft het team weer een stap dichter naar elkaar gezet. Heel bijzonder om te zien en het is buitengewoon genieten.
Op dit moment zijn we bij Theo, Karin en Jona thuis voor een gezellige maaltijd. Morgen gaat de zichtare strijd beginnen. Voor de Koning!
Namens alle Friezen, Grunningers en alle anderen, tschuss!
Vrijdag is alles subliem verlopen, behalve dan dat twee heren op de verkeerde plek stonden te wachten :-) We hadden een voorspoedige reis, waarin we zeer veel gelachen, geslapen en gegeten hebben. Over eten gesproken, Alfred heeft Jodenkoeken voor zijn gastgezin meegenomen..... of was het nu voor zichzelf toch maar beter :-)
Er is veel te vertellen, we gaan over naar zaterdagmorgen waar we de eerste teammeeting hadden. Vier van ons werden bepaald bij teksten die allemaal op elkaar aansloten. Geweldig dat God zo werkt. Dick had het over een stuk uit Marcus waar de Heer zegt dat als je je schaamt voor Hem, hij zich ook voor jou schaamt. Er werden wat teksten uit Kolossenzen, Filippenzen en 1 Johannes aan toegevoegd. "Gedraag u wijs en gebruik elke gelegenheid om het goede nieuws door te geven Kol.4:5." We moeten ons overgeven aan Gods Geest, want dan pas kunnen we de vruchten dragen die God ons wil geven. Ezechiel 47: 1-12
Persoonlijk mag ik deel uitmaken van het gebedsteam, dat verder mede gevormd wordt door Liesbeth, Aize, Wijbe Jan, Aedzer en Alfred. We hebben geestelijke strijd ervaren en het was goed om er zo met gebed bovenop te zitten. Oelsnitz is donker, maar niet voor lang meer want God regeert!
Vrijdagavond werden we onthaald door lokale christenen en de burgemeester, direct groot feest.
Zaterdagmiddag hebben we gebeden op de sportvelden waar de wedstrijden en clinics gegeven gaan worden. Vervolgens zijn we naar het zwembad gegaan. In het zwembad hebben de jongens voornamelijk met elkaar gestoeid (waterrugby) en heeft het team weer een stap dichter naar elkaar gezet. Heel bijzonder om te zien en het is buitengewoon genieten.
Op dit moment zijn we bij Theo, Karin en Jona thuis voor een gezellige maaltijd. Morgen gaat de zichtare strijd beginnen. Voor de Koning!
Namens alle Friezen, Grunningers en alle anderen, tschuss!
Monday, July 2, 2007
de koning voor de Koning!!!
Ik ben Jan Willem de Koning, 26 jaar en woon mijn hele leven in Groningen.Voetbal is mijn hobby en mijn leven.Op mijn 20ste kreeg ik te horen dat ik nooit meer kon sporten.In die periode ging het helemaal de verkeerde kant op met mij.Drank, gokken, sex en agressie waren de dingen die mijn leven bepaalden.Gelukkig is er altijd Iemand geweest die naar mij om gekeken heeft. Hij heeft mijn leven weer kleur gegeven.Voor Hem is niks te groot.Deze Vader heeft mij het leven weer gegeven, Hij heeft mij voetbal weer gegeven, Hij heeft mij een super mooie vriendin gegeven. Hij is degene voor wie ik nu voetbal en omdat Hij mij genezen heeft van mijn aardse kwalen mag ik weer een licht zijn op de velden. Nu ik een Vader heb die voor mij wil zorgen, kan niks en niemand mij weerhouden om Zijn grote naam te vertellen aan iedereen die ik tegen ga komen.Vandaar dat ik mee ga naar Duitsland om daar God de Vader en zijn grote Zoon bekend te maken.Ik heb er mega veel zin in om met jullie samen te mogen werken. Jan Willem
Sunday, July 1, 2007
Jogchem Meinema stelt zich voor...
Mijn naam is Jogchem Meinema, 29 jaar jong. Geboren en getogen in het mooie oosten des lands en sinds 1998 woonachtig in de stad Groningen. Ik heb economie gestudeerd aan de RuG en werk momenteel als marketeer/marktonderzoeker bij een uitzendbureau. Een van mijn grote passies is voetbal, sinds m'n achtste loop ik al achter die bal aan. Een stevige studententijd is niet bevorderlijk voor de conditie en fysieke gesteldheid maar een goede basis is nog wel aanwezig. Het wordt m'n eerste AIA-project en ik heb superveel zin op deze sportieve manier iets van Gods grootheid door te mogen geven aan onze medemensen in Duitsland. Zie er erg naar uit om samen als team ten strijde te trekken!!
Monday, June 25, 2007
Ik ben Aize
Even voorstellen: Ik ben Aize Tolsma, ben 36 jaar (27 juni) en ben ondernemer. Mijn grootste hobby is eigenlijk mijn werk, ik heb namelijk een sparsupermarkt (ja even reclame maken!) en daar ga ik dus altijd met mensen om, dat vind ik nou leuk. Er is geen mens gelijk, zo'n creatieve God dienen wij. En zo kom ik bij mijn passie en dat is Jezus. Hij geeft mij elke dag weer voldoende kracht en liefde. Het is die liefde die mij doet vertellen overHem. Heerlijk toch?? Ik heb er zin in.....
Sunday, June 24, 2007
Oant sjen
Dit was of de laatste of de op een-na-laatste-teammeeting voor het grote project in Oelsnitz DC. Theo, een van de teamleiders, kon er niet bij zijn en zal er hoogstwaarschijnlijk de volgende keer ook niet bijzijn, omdat hij en Karin dan al hun pasgeboren baby (meisje???? :-) in de armen hebben of 'haar' vol verlangen nog verwachten. Theo en Karin, vanaf deze plaats en namens het hele team veel sterkte, plezier en geduld in de laatste dagen van verwachten en uitzien.
Ook de teamdag van 23 juni moesten we weer afsluiten, maar omdat sommigen van ver kwamen, werd er een overnachting geregeld. Zo hadden we na het voetballen en onder het genot van een zelfgemaakte frikadel speciaal, zelfgebakken kroketten en patat nog een gezellig onderonsje tussen Rob, Jan Willem, Dick Suudemah :), Aize en Marloes. Rob vertrok op een gegeven moment en de rest ging naar bed op een ieders eigen plekkie. Aize en Dick Suudemah in het twee persoonsbed, JW in het zonnebankkamertje op een matras op de grond en Marloes met hond en bromvliegen op de bank. Ruben en Nathan (zoons van Aize) lagen al prinsheerlijk te slapen in hun eigen bedjes op de eigen kamers.
Marloes moest de bank delen met de hond besloot het hondje om een uur of 4 in de morgen. Ineens kwam het hondje dicht tegen Marloes aanliggen, onder haar arm. Na een uur word je daar alleen wat stijf van, dus toen de hond maar weer op de grond gezet. Vervolgens besloot de hond - ik heb nog steeds de naam van het best niet verstaan/begrepen - om om 5 uur te gaan snurken ..... enfin.... op tijd maar naar bed vanavond :-)
Nu ga ik 'ophorn'...... ophoeren? Nee ophouden! Oant sjen!
Ook de teamdag van 23 juni moesten we weer afsluiten, maar omdat sommigen van ver kwamen, werd er een overnachting geregeld. Zo hadden we na het voetballen en onder het genot van een zelfgemaakte frikadel speciaal, zelfgebakken kroketten en patat nog een gezellig onderonsje tussen Rob, Jan Willem, Dick Suudemah :), Aize en Marloes. Rob vertrok op een gegeven moment en de rest ging naar bed op een ieders eigen plekkie. Aize en Dick Suudemah in het twee persoonsbed, JW in het zonnebankkamertje op een matras op de grond en Marloes met hond en bromvliegen op de bank. Ruben en Nathan (zoons van Aize) lagen al prinsheerlijk te slapen in hun eigen bedjes op de eigen kamers.
Marloes moest de bank delen met de hond besloot het hondje om een uur of 4 in de morgen. Ineens kwam het hondje dicht tegen Marloes aanliggen, onder haar arm. Na een uur word je daar alleen wat stijf van, dus toen de hond maar weer op de grond gezet. Vervolgens besloot de hond - ik heb nog steeds de naam van het best niet verstaan/begrepen - om om 5 uur te gaan snurken ..... enfin.... op tijd maar naar bed vanavond :-)
Nu ga ik 'ophorn'...... ophoeren? Nee ophouden! Oant sjen!
Meer dan Overwinnaars
De derdeteam- meeting was een feit op zaterdag 23 juni jl. Met een groot deel van het team hebben we gelachen, gezongen, gebeden, aanbeden en GEVOETBALD! Bethel Sports had een zaalvoetbaltournooi georganiseerd en wij deden mee als team Athletes In Action. Verder deden er teams mee van de Bethel zelf, kortom een kleine AIA-reunie, was er een christelijk team uit Twente en nog een paar teams, waarvan eem team zich Dames I noemde. Leuk verzonnen, allemaal heren.
Na even wennen om met elkaar op het veld te staan ging het als een trein. "de koning" ging voor de Koning en hij ramde er een paar buitengewoon snoeihard in. Iedereen was fanatiek en er werd (zeker in het begin) netjes gespeeld. Later werd er wat harder gehakt en ingekomen, maar dat mocht de pret niet drukken. We mochten met ons team, dat elkaar net leert kennen, de tweede prijs in de wacht slepen.
Aan de andere teams hebben we sportbijbels, aangeboden door Sportswitnesses, aangeboden. Dus naast het voetballen is er ook geevangeliseerd.
Druppel druppel....
...er worden nog steeds mensen toegevoegd aan het team (amen!!), waarvan de kennismakingen volgen, maar er is ook nog een paar hardnekkige laatkomers die maar blijven wachten met voorstellen op internet. Enfin, bij deze een stukje van.....trommelgeroffel... Wijbejan Heringa
Mijn naam is Wijbejan Heringa, ik ben 20 jaar oud en ik kom uit Nij Beets. Afgelopen jaar heb ik een half jaar gewerkt als autopolijster en vervolgens heb ik een orientatietraject gedaan aan de Evangelische Hogeschool te Amersfoort. Volgend jaar zal ik verder gaan studeren voor de Hogere Europese Beroepen opleiding aan de Noordelijke Hogeschool te Leeuwarden. Verder zijn mijn hobby's hardlopen en platen draaien.Wat ik heel graag mee zou willen nemen naar ons project in Oelsnitz, is dat ik mijn team en mezelf op een positieve manier wil benaderen. Dit omdat ik door mijn leerproces aan de EH tot de ontdekking was gekomen, dat de maatschappij eigenlijk alleen maar kijkt naar wie wij zijn in onze prestaties maar dat ze niet kijken naar wie wij zijn als persoon. In Jezus mogen wij laten zien wie wij zijn in Hem! Groeten, Wijbejan
Mijn naam is Wijbejan Heringa, ik ben 20 jaar oud en ik kom uit Nij Beets. Afgelopen jaar heb ik een half jaar gewerkt als autopolijster en vervolgens heb ik een orientatietraject gedaan aan de Evangelische Hogeschool te Amersfoort. Volgend jaar zal ik verder gaan studeren voor de Hogere Europese Beroepen opleiding aan de Noordelijke Hogeschool te Leeuwarden. Verder zijn mijn hobby's hardlopen en platen draaien.Wat ik heel graag mee zou willen nemen naar ons project in Oelsnitz, is dat ik mijn team en mezelf op een positieve manier wil benaderen. Dit omdat ik door mijn leerproces aan de EH tot de ontdekking was gekomen, dat de maatschappij eigenlijk alleen maar kijkt naar wie wij zijn in onze prestaties maar dat ze niet kijken naar wie wij zijn als persoon. In Jezus mogen wij laten zien wie wij zijn in Hem! Groeten, Wijbejan
Wednesday, May 9, 2007
Tuesday, May 8, 2007
Me, myself and I
hallo allemaal
Ik ben Johannes Hellema en woon momenteel in de mooie stad Groningen. Ik woon daar tijdelijk bij mijn broer op kamers om dat ik stage loop in Assen bij Landschapsbeheer Drenthe. Mijn ouders wonen in Drachten en daar heb ik de eerste 22 jaar van mijn leven ook gewoond. In september, wanneer mijn stage weer afgelopen is, ga ik weer in Arnhem wonen. Daar moet ik dan nog een jaartje naar school.
Verder kan ik vertellen dat ik nu 23 jaar ben en ik op 4 augustus 24 word( jaja tijdens het project=-)
Johannes
Ik ben Johannes Hellema en woon momenteel in de mooie stad Groningen. Ik woon daar tijdelijk bij mijn broer op kamers om dat ik stage loop in Assen bij Landschapsbeheer Drenthe. Mijn ouders wonen in Drachten en daar heb ik de eerste 22 jaar van mijn leven ook gewoond. In september, wanneer mijn stage weer afgelopen is, ga ik weer in Arnhem wonen. Daar moet ik dan nog een jaartje naar school.
Verder kan ik vertellen dat ik nu 23 jaar ben en ik op 4 augustus 24 word( jaja tijdens het project=-)
Johannes
Voorstellen....vervolg
Hoi!Ik ben Madeleine van Harten. Ik woon in Smilde, ben 17 jaar en doe dit jaar examen VWO. Ik hoop daarna Rechten te gaan studeren in Groningen. Vorig jaar juli/augustus heb ik voor het eerst meegedaan met een project van AIA. Dat was in Assen, een Sonrise-project. Dit was supergaaf en ik wist gelijk dat ik zoiets weer wilde gaan doen. Dit hoop ik dus te gaan doen in Oelsnitz!
Monday, May 7, 2007
Teammeeting 2: NIET ZEUREN
Ook de tweede teammeeting was geweldig. Voetballen, volleyballen, kletsen, lachen, bidden, zingen, dollen en soms uren in de auto zitten om te komen tot en te gaan van de plaats van bestemming in Jonkerslan Friesland.
Een mannenteam brengt ook mannenmoppen:
Loopt een man langs een vijvertje en hij ziet een klein rood mutsje drijven. Op het moment dat hij het mutsje uit het water haalt, hangt er een kabouter aan. Die kabouter is zo blij, dat hij zegt: Jij mag een wens doen, wens maar wat je wilt en ik zal het maken. De man denkt en zegt: Ik zou graag een brug willen tussen Nederland en de Antillen, zodat ik makkelijker heen en weer kan reizen. De kabouter denkt even en zegt: Zozo, dat is nogal niet niks... Heb je misschien nog een andere wens, die iets makkelijker is? De man denkt na en zegt: Nou, een vrouw die niet zeurt zou ik wel willen hebben. De kabouter is even stil, kijkt op en zegt: Wil je ook verlichting op de brug?
Een aantal deelnemers van het team as niet aanwezig, wat op zich jammer was. Volgende keer beter. We gaan er met elkaar voor. Ook zijn er weer nieuwe mensen toegevoegd, geweldig!
Een mannenteam brengt ook mannenmoppen:
Loopt een man langs een vijvertje en hij ziet een klein rood mutsje drijven. Op het moment dat hij het mutsje uit het water haalt, hangt er een kabouter aan. Die kabouter is zo blij, dat hij zegt: Jij mag een wens doen, wens maar wat je wilt en ik zal het maken. De man denkt en zegt: Ik zou graag een brug willen tussen Nederland en de Antillen, zodat ik makkelijker heen en weer kan reizen. De kabouter denkt even en zegt: Zozo, dat is nogal niet niks... Heb je misschien nog een andere wens, die iets makkelijker is? De man denkt na en zegt: Nou, een vrouw die niet zeurt zou ik wel willen hebben. De kabouter is even stil, kijkt op en zegt: Wil je ook verlichting op de brug?
Een aantal deelnemers van het team as niet aanwezig, wat op zich jammer was. Volgende keer beter. We gaan er met elkaar voor. Ook zijn er weer nieuwe mensen toegevoegd, geweldig!
Friday, April 20, 2007
Voorstelsels
Dick Zuidema
Hallo, ben Dick Zuidema 35+. Getrouwd met Carla en woonachtig in het mooie Friesche dorpje Jonkerslán. Drie kinderen Jessica, Jordy en Ilona waar ik heel trots op ben. Werkzaam als kleine ondernemer in het bouwen van tuinhuisjes en garage's in Gorredijk. Dit is mijn tweede project voor AIA. Samen met Theo heb ik als teamleider van een voetbalploeg in Griekenland mogen zijn en nu naar Oelsnitz. Mijn hobby's zijn schaatsen/skeeleren en fietsen en natuurlijk voetballen. Alleen is het door blessures niet meer mogelijk om dit spelletje zelf nog fanatiek te spelen. Heb er daarom ontzettend veel zin om als leider (speler) met het team naar Duitsland te gaan om daar te sporten en te vertellen over onze grote vriend Jezus.
Alfred Zuidhof
3 april jl. heb ik mogen vieren dat ik 10000 dagen op deze aardkloot aanwezig ben. In deze tijd heb ik heel wat mee mogen maken, waaronder een aantal projecten met AIA naar Griekenland, Israël en in Nederland. Tevens heb ik twee jaar mogen werken bij AIA op kantoor in Doorn. Geboren en getogen in Slootdorp (Noord-Holland) maar nu woonachtig in Groningen en doordeweeks verblijf ik momenteel in Driebergen i.v.m. met een tijdelijke betrekking bij Agapè in Doorn. Daarnaast ben ik eftalbegeleider bij voetbalvereniging De Vogels (zie www.devogels.tk). Volgend seizoen hoop ik de voetbalschoenen uit de wilgen te halen en zelf te voetballen bij De Vogels. Duitsland past dan ook mooi in mijn voorbereding ;-). Ik heb er ontzettend veel zin in!
Pieter de Haan (nog geen foto beschikbaar)
25 jaar oud, getrouwd met Corrie (september 2005).
Studeer aan de Hanze instituut voor sportstudie (ALO) en moet nog een half jaartje.
Heb veel bijbaantjes: binnen de base-groep werk ik in de 24 uurs zorg en dagbehandeling.
Verder ben ik gymleraar op de Meerpaal (speciaal onderwijs). Ben in 2004 naar Zuid-Afrika geweest met Athletes in Action en heb veel zin in dit project in Duitsland. Voetbal bij de Vogels en ben trainer/coach in het futsalteam van Real camaradas.
Liesbeth Hummel
28 jaar, afgestudeerd levensmiddelentechnoloog (mooi woord voor scrabble), die nu een uitstapje maakt door alweer 1,5 jaar bij AIA aan het werk te zijn.
Ik ben medewerker nationale projecten, ik help de kerken in NL met het opzetten van hun project en begeleidt ze in het follow-up traject (een soort van kerk-coach dus).
AIA is mijn hobby en mijn werk, veel leuke projecten gedaan in Griekenland, Israel en Nederland. Ik speel volleybal (2e klasse competitie) en vind ik het heerlijk om te lezen of met de hond te gaan wandelen in het mooie Drenthe!
John van Werven
24 jaar, 4jr verkering met wilma. Diploma HBO MER. Werkt als verzuimbeheerser bij het UWV in Groningen. Hobby's: Voetbal, hardlopen en computeren.
Peter Brink
Links van mij zit Fabian Brink. Hij is 9 jaar. Rechts van mij zit Guido. Hij is 10 jaar. Helemaal rechts zit Twan. Hij is de jongste en is 5 jaar. Het is de bedoeling dat Guido en Fabian en de op de foto ontbrekende Yoeri van 12 jaar mee gaan naar Duitsland. Wij houden allemaal van voetbal en van mijn vrouw en hun moeder Grada. Mijn hobby's zijn: wandelen/zitten in het bos, muziek luisteren, lezen, voetballen. Ik werk als binnendienstmedewerker verzekeringen bij Noordelijke Assurantie Administraties te Drachten. Ik ben in 2005 meegeweest naar Israël. Ik zat toen in een voetbalteam met als basis Tel Aviv.
Rob Smeding
25 jaar, woon heel gezellig in een klein appartementje te Drachten. Verder werk ik op een middelbare school in Drachten als ICT'er en roostermaker. In mijn vrije tijd ben ik vooral bezig met (zaal)voetbal en mij in te zetten voor Athletes in Action (ofwel AIA).
Marloes Hoogkamer
23 jaar, bijna afgestudeerd fysiotherapeut, vele projecten met AIA gedaan, waaronder 4 in Israel. Houd van heel veel dingen als ze maar zorgen voor gezelligheid, eenheid en liefde onder elkaar. Ben pionier/avonturier en daarbinnen vallen mijn hobby's wel zo'n beetje. Verder zing ik graag en probeer ik een beetje de lolbroek uit te hangen zo nu en dan.
Hallo, ben Dick Zuidema 35+. Getrouwd met Carla en woonachtig in het mooie Friesche dorpje Jonkerslán. Drie kinderen Jessica, Jordy en Ilona waar ik heel trots op ben. Werkzaam als kleine ondernemer in het bouwen van tuinhuisjes en garage's in Gorredijk. Dit is mijn tweede project voor AIA. Samen met Theo heb ik als teamleider van een voetbalploeg in Griekenland mogen zijn en nu naar Oelsnitz. Mijn hobby's zijn schaatsen/skeeleren en fietsen en natuurlijk voetballen. Alleen is het door blessures niet meer mogelijk om dit spelletje zelf nog fanatiek te spelen. Heb er daarom ontzettend veel zin om als leider (speler) met het team naar Duitsland te gaan om daar te sporten en te vertellen over onze grote vriend Jezus.
Alfred Zuidhof
3 april jl. heb ik mogen vieren dat ik 10000 dagen op deze aardkloot aanwezig ben. In deze tijd heb ik heel wat mee mogen maken, waaronder een aantal projecten met AIA naar Griekenland, Israël en in Nederland. Tevens heb ik twee jaar mogen werken bij AIA op kantoor in Doorn. Geboren en getogen in Slootdorp (Noord-Holland) maar nu woonachtig in Groningen en doordeweeks verblijf ik momenteel in Driebergen i.v.m. met een tijdelijke betrekking bij Agapè in Doorn. Daarnaast ben ik eftalbegeleider bij voetbalvereniging De Vogels (zie www.devogels.tk). Volgend seizoen hoop ik de voetbalschoenen uit de wilgen te halen en zelf te voetballen bij De Vogels. Duitsland past dan ook mooi in mijn voorbereding ;-). Ik heb er ontzettend veel zin in!
Pieter de Haan (nog geen foto beschikbaar)
25 jaar oud, getrouwd met Corrie (september 2005).
Studeer aan de Hanze instituut voor sportstudie (ALO) en moet nog een half jaartje.
Heb veel bijbaantjes: binnen de base-groep werk ik in de 24 uurs zorg en dagbehandeling.
Verder ben ik gymleraar op de Meerpaal (speciaal onderwijs). Ben in 2004 naar Zuid-Afrika geweest met Athletes in Action en heb veel zin in dit project in Duitsland. Voetbal bij de Vogels en ben trainer/coach in het futsalteam van Real camaradas.
Liesbeth Hummel
28 jaar, afgestudeerd levensmiddelentechnoloog (mooi woord voor scrabble), die nu een uitstapje maakt door alweer 1,5 jaar bij AIA aan het werk te zijn.
Ik ben medewerker nationale projecten, ik help de kerken in NL met het opzetten van hun project en begeleidt ze in het follow-up traject (een soort van kerk-coach dus).
AIA is mijn hobby en mijn werk, veel leuke projecten gedaan in Griekenland, Israel en Nederland. Ik speel volleybal (2e klasse competitie) en vind ik het heerlijk om te lezen of met de hond te gaan wandelen in het mooie Drenthe!
John van Werven
24 jaar, 4jr verkering met wilma. Diploma HBO MER. Werkt als verzuimbeheerser bij het UWV in Groningen. Hobby's: Voetbal, hardlopen en computeren.
Peter Brink
Links van mij zit Fabian Brink. Hij is 9 jaar. Rechts van mij zit Guido. Hij is 10 jaar. Helemaal rechts zit Twan. Hij is de jongste en is 5 jaar. Het is de bedoeling dat Guido en Fabian en de op de foto ontbrekende Yoeri van 12 jaar mee gaan naar Duitsland. Wij houden allemaal van voetbal en van mijn vrouw en hun moeder Grada. Mijn hobby's zijn: wandelen/zitten in het bos, muziek luisteren, lezen, voetballen. Ik werk als binnendienstmedewerker verzekeringen bij Noordelijke Assurantie Administraties te Drachten. Ik ben in 2005 meegeweest naar Israël. Ik zat toen in een voetbalteam met als basis Tel Aviv.
Rob Smeding
25 jaar, woon heel gezellig in een klein appartementje te Drachten. Verder werk ik op een middelbare school in Drachten als ICT'er en roostermaker. In mijn vrije tijd ben ik vooral bezig met (zaal)voetbal en mij in te zetten voor Athletes in Action (ofwel AIA).
Marloes Hoogkamer
23 jaar, bijna afgestudeerd fysiotherapeut, vele projecten met AIA gedaan, waaronder 4 in Israel. Houd van heel veel dingen als ze maar zorgen voor gezelligheid, eenheid en liefde onder elkaar. Ben pionier/avonturier en daarbinnen vallen mijn hobby's wel zo'n beetje. Verder zing ik graag en probeer ik een beetje de lolbroek uit te hangen zo nu en dan.
Wednesday, April 4, 2007
Onze eerste teampic
Binnenkort stellen wij ons uitgebreider voor. Tsja, dat krijg je he met jongens/heren. Weinig conflicten, maar soms tergend langzaam :-)
Monday, March 26, 2007
"De 'kahp' is eraf" aldus Aize
Gisteren was het zover, de eerste teammeeting voor AIA Oelsnitz 2007. Om 11.15 uur verzamelen in De Bethel in Drachten. Een grote bende Friezen en wat 'buitenlanders'. Na de dienst werden we verwelkomd aan een gereserveerde tafel met broodjes en soep in de dinerhal van De Bethel. Vervolgens hebben we het zwembadteambuilden afgeblazen in verband met het mooie weer en zijn we naar het bos gegaan om een balletje te trappen op de zandvlakte........ Maar voordat we dat konden doen, eerst een voorstelronde. Deze ronde blijven we u schuldig, maar dat het een gemelleerd gezelschap was, staat als een paal boven water:
Van 21- tot ruim 35+ :-)
Van een historie bij AIA tot totaal geen AIA-ervaring.
Van man tot vrouw (die verschillen hoeven we niet te benadrukken)
Van actief voetballer tot gepensioneerd voetballer met nog wel de skills.
Van 'aan de overkant van de straat' tot 210 km naar het zuiden.
Van mensen wiens inschrijfformulier al we-ken op het AIA kantoor ligt tot hen die het nog niet zeker weten mee te doen aan AIA Oelsnitz 2007.
Kortom: Iedereen overal vandaan met eigen talenten en gaven, het perfecte team dus dat nog verder aangevuld gaat worden met kinderen van de Allerhoogste Koning.
Na een potje gebad te hebben, waarbij meer zandpollen uit de grond geschopt zijn dan doelpunten gescoord, zijn we wat lekkers gaan knabbelen bij Dick en Carla thuis, alwaar we ook hebben gezongen en gebeden met elkaar.
Een fatastische dag waarbij 'eenheid' tot uiting kwam. U maakt ons één, U bracht on tesamen. Wij eren en aanbidden. Wordt Uw wil gedaan, dan bindt het ons saam. Iedereen zal deel zijn van uw gezin!
Van 21- tot ruim 35+ :-)
Van een historie bij AIA tot totaal geen AIA-ervaring.
Van man tot vrouw (die verschillen hoeven we niet te benadrukken)
Van actief voetballer tot gepensioneerd voetballer met nog wel de skills.
Van 'aan de overkant van de straat' tot 210 km naar het zuiden.
Van mensen wiens inschrijfformulier al we-ken op het AIA kantoor ligt tot hen die het nog niet zeker weten mee te doen aan AIA Oelsnitz 2007.
Kortom: Iedereen overal vandaan met eigen talenten en gaven, het perfecte team dus dat nog verder aangevuld gaat worden met kinderen van de Allerhoogste Koning.
Na een potje gebad te hebben, waarbij meer zandpollen uit de grond geschopt zijn dan doelpunten gescoord, zijn we wat lekkers gaan knabbelen bij Dick en Carla thuis, alwaar we ook hebben gezongen en gebeden met elkaar.
Een fatastische dag waarbij 'eenheid' tot uiting kwam. U maakt ons één, U bracht on tesamen. Wij eren en aanbidden. Wordt Uw wil gedaan, dan bindt het ons saam. Iedereen zal deel zijn van uw gezin!
Subscribe to:
Comments (Atom)