Gisterenavond de eerste wedstrijd gespeeld. 6-0 verloren, maar het was een mooie wedstrijd om te zien en we hebben aan een ieder van het andere team een kicker bibel en een dvd kunnen en mogen geven. God gaat verder!
Op dit moment is er veel blessureleed.
* John heeft een rare gezwollen plek op zijn linkeronderbeen nadat hij een tik met en nagel in zijn been kreeg.
* Pieter heeft twee zer grote open blaren op zijn rechter hiel.
* Jan Willem heeft last van zijn hamstrings
* Jogchum heeft last van zijn rug
* Liesbeth heeft last van haar armen
* Dick heeft zware benen
..... genoeg gezegd hierover. Willen jullie ervoor bidden, om herstel en genezing.
Op dit moment zit ik in de kamer van Theo te typen en hoor ik op de achtergrond het geschreeuw van de Stage dus ik vlieg gauw weer terug naar het veld.
Tuesday, July 31, 2007
God heeft humor!
God is zo groot!
In de jeugdherberg ontmoetten we een echtpaar dat aan het rondreizen was. Ze waren de 60 reeds gepasseerd denken wij, wellicht nog achter in de 50. In elk geval... ze hadden ons gadegeslagen en op een van de ochtenden liep ik naar hen toe en vroeg ik of ze last van ons hadden als we 's avonds thuiskwamen. Ze zeiden van niet. Hoe dat mogelijk is, daar verbaas ik me nu nog over :-) Hele zachtmoedge mensen denk ik :-)
Ik vroeg hen of ze wisten wat wij hier deden, ze hadden inmiddels begrepen dat we kwamen om te voetballen, maar de rest wisten ze nog niet dus 'da hekdur maar ff bijverteld :-)' Ze vonden het een mooi streven, maar wat wil nou het verhaal.... ik ging weer zitten en at verder met de rest, maar ik had ze nog niet uitgenodigd en dat drukte steeds zwaarder. Dus ik met lood in mijn schoenen naar de mensen terug om ze uit te nodigen voor de kerkdienst (het was dus zondagmorgen). Ze namen de uitnodiging aan in de zin van dat ze wel zouden kijken. Vervolgens een poosje later liep ik naar beneden en zag ik dat ze vertrokken per fiets, veel te vroeg. Ik dacht: Nou jammer, maar ze hebben in ieder geval de uitnodging gehad. 's avonds kwam ik ze weer tegen en vroeg ik eigenlijk uit beleefdheid of ze nog geweest waren... Ja, we zijn nog geweest, rond 10.00 uur namen we de verkeerde afslag en kwamen we bij de kerk uit en zaten we om 10.05 uur in de kerk, we hebben jullie nog zien zingen en het dramastuk zien doen. .... Mijn mond viel bijna open, God heeft echt humor!
In de jeugdherberg ontmoetten we een echtpaar dat aan het rondreizen was. Ze waren de 60 reeds gepasseerd denken wij, wellicht nog achter in de 50. In elk geval... ze hadden ons gadegeslagen en op een van de ochtenden liep ik naar hen toe en vroeg ik of ze last van ons hadden als we 's avonds thuiskwamen. Ze zeiden van niet. Hoe dat mogelijk is, daar verbaas ik me nu nog over :-) Hele zachtmoedge mensen denk ik :-)
Ik vroeg hen of ze wisten wat wij hier deden, ze hadden inmiddels begrepen dat we kwamen om te voetballen, maar de rest wisten ze nog niet dus 'da hekdur maar ff bijverteld :-)' Ze vonden het een mooi streven, maar wat wil nou het verhaal.... ik ging weer zitten en at verder met de rest, maar ik had ze nog niet uitgenodigd en dat drukte steeds zwaarder. Dus ik met lood in mijn schoenen naar de mensen terug om ze uit te nodigen voor de kerkdienst (het was dus zondagmorgen). Ze namen de uitnodiging aan in de zin van dat ze wel zouden kijken. Vervolgens een poosje later liep ik naar beneden en zag ik dat ze vertrokken per fiets, veel te vroeg. Ik dacht: Nou jammer, maar ze hebben in ieder geval de uitnodging gehad. 's avonds kwam ik ze weer tegen en vroeg ik eigenlijk uit beleefdheid of ze nog geweest waren... Ja, we zijn nog geweest, rond 10.00 uur namen we de verkeerde afslag en kwamen we bij de kerk uit en zaten we om 10.05 uur in de kerk, we hebben jullie nog zien zingen en het dramastuk zien doen. .... Mijn mond viel bijna open, God heeft echt humor!
The Spirit erin!
Report geschreven op maandagmorgen
Het is zo gaaf om van de Heer te leren. Na de lunch, die door mensen van de kerk bereid was, bij Theo, Karin en Jona, zijn we naar het DDRmuseum geweest. Apart om te zien wat twee politieke partijen konden en kunnen veroorzaken. Oost en West mocht elkaar niet eens groeten. De inwoners achter de muur zijn onder een communistisch depressieve deken gekomen, dienu nog zijn weerslag heeft.
Bij terugkomst hebben we even heerlijk gerelaxed, gedobberd op onze bedjes, gemasseerd of gewoon oeverloos geouweneeld.
God wil mooie en bijzondere dingen in ons leven doen, alleen dan moeten wij ook willen. Dick had op zijn hart gekregen om met het team de diepte in te gaan en te gaan belijden datgene wat nog tussen ons en God instond. Als gebedsteam hebben we toen al zaken naar God en elkaar opengelegd. Vervolgens de knaller van de avond. Tijdens de teammeeting hebben we eerst gezongen en gebeden, ook met lokale christenen en toen zij wegwarenm, deelde Wijbe Jan zijn getuigenis over hoe God hem geraakt en gered heeft. Hij vertelde dat hij zocht naar het doel in zijn leven en dat hij toen de Here Jezus vond. Een jaar later kreeg hij op 17-jarige leeftijd kanker. De tumor werd verwijderd, alleen bleken er nog twee uitzaaiingen te zijn in zijn, 1 in zijn longen en 1 bij zijn aorta. Dit was vastgesteld middels een scan. Hij zou chemo moeten ondergaan, maar dat wilde hij liever in het UMCG doen. In die tussenperiode is hij gezalfd naar Jakobus 5 en nu komt het :-) In het UMCG wilde men toch nog een scan maken om op dat moment exact vast te kunnen stellen hoe groot de uitzaaiingen waren. En..... ze waren er geheel niet meer.... God is groot. Geen chemo en hij is nog steeds 'schoon'. Tijdens zijn ziekenzalving had hijop zich niet iets bijzonders ervaren, maar hij had wel en enorme rust ervaren/gevoeld. Dit was de aftrap voor een bijzondere avond.
Willem Jan vertelde over de impact van het verliezen van zijn oudere broer op jonge leeftijd, zie Alex Talsma, 12 oktober 2004 bij Ik mis je van de EO
http://www.eo.nl/portals/programs/episode.jsp?episode=5457341&season=5457307&program=4335723&portal=4177509&baseBlock=4395803&map=4335723&page=1
Vervolgens beleed Aize wat er fout gegaan was in zijn leven en hoe hij zich aan God toewijdde. Met het vertellen van deze getuigenissen kreeg de Geest steeds meer ruimte om te werken. Dick ervaarde dit en deed een uitnodiging om voor het eerst of bij vernieuwing en keuze voor Jezus te maken. Velen gingen staan en het werd feest in de hemel, want een teamlid gaf het leven voor het eerst echt aan Jezus. Velen stonden te huilen... Als vrouw in temidden van een mannenteam vond ik dit heel bijzonder. De mannen werden zo geraakt dat ze er emotioneel van werden. Als God werkt, knalt Hij overal doorheen.
We zingen met elkaar letterlijk schouder aan schouder: Heer ik prijs Uw grote Naam en In de hemel is de Heer
Heer wat een voorrecht om in liefde te gaan, schouder aan schouder in uw wijngaard te staan. Samen te dienen, te zien wie U bent, want Uw Woord maakt Uw wegen bekend.
Er werd nagebeden in de buddytijd en iedereen werd verfrist. Bram zei zelfs dat hij zich daadwerkelijk verlicht voelde. Vorrheen sleep hij zichzelf de trappen op vanwege de spierpijn en nu zweefde hij bijna omhoog :-)
We zijn er klaar voor! All for one and one for all!
Het is zo gaaf om van de Heer te leren. Na de lunch, die door mensen van de kerk bereid was, bij Theo, Karin en Jona, zijn we naar het DDRmuseum geweest. Apart om te zien wat twee politieke partijen konden en kunnen veroorzaken. Oost en West mocht elkaar niet eens groeten. De inwoners achter de muur zijn onder een communistisch depressieve deken gekomen, dienu nog zijn weerslag heeft.
Bij terugkomst hebben we even heerlijk gerelaxed, gedobberd op onze bedjes, gemasseerd of gewoon oeverloos geouweneeld.
God wil mooie en bijzondere dingen in ons leven doen, alleen dan moeten wij ook willen. Dick had op zijn hart gekregen om met het team de diepte in te gaan en te gaan belijden datgene wat nog tussen ons en God instond. Als gebedsteam hebben we toen al zaken naar God en elkaar opengelegd. Vervolgens de knaller van de avond. Tijdens de teammeeting hebben we eerst gezongen en gebeden, ook met lokale christenen en toen zij wegwarenm, deelde Wijbe Jan zijn getuigenis over hoe God hem geraakt en gered heeft. Hij vertelde dat hij zocht naar het doel in zijn leven en dat hij toen de Here Jezus vond. Een jaar later kreeg hij op 17-jarige leeftijd kanker. De tumor werd verwijderd, alleen bleken er nog twee uitzaaiingen te zijn in zijn, 1 in zijn longen en 1 bij zijn aorta. Dit was vastgesteld middels een scan. Hij zou chemo moeten ondergaan, maar dat wilde hij liever in het UMCG doen. In die tussenperiode is hij gezalfd naar Jakobus 5 en nu komt het :-) In het UMCG wilde men toch nog een scan maken om op dat moment exact vast te kunnen stellen hoe groot de uitzaaiingen waren. En..... ze waren er geheel niet meer.... God is groot. Geen chemo en hij is nog steeds 'schoon'. Tijdens zijn ziekenzalving had hijop zich niet iets bijzonders ervaren, maar hij had wel en enorme rust ervaren/gevoeld. Dit was de aftrap voor een bijzondere avond.
Willem Jan vertelde over de impact van het verliezen van zijn oudere broer op jonge leeftijd, zie Alex Talsma, 12 oktober 2004 bij Ik mis je van de EO
http://www.eo.nl/portals/programs/episode.jsp?episode=5457341&season=5457307&program=4335723&portal=4177509&baseBlock=4395803&map=4335723&page=1
Vervolgens beleed Aize wat er fout gegaan was in zijn leven en hoe hij zich aan God toewijdde. Met het vertellen van deze getuigenissen kreeg de Geest steeds meer ruimte om te werken. Dick ervaarde dit en deed een uitnodiging om voor het eerst of bij vernieuwing en keuze voor Jezus te maken. Velen gingen staan en het werd feest in de hemel, want een teamlid gaf het leven voor het eerst echt aan Jezus. Velen stonden te huilen... Als vrouw in temidden van een mannenteam vond ik dit heel bijzonder. De mannen werden zo geraakt dat ze er emotioneel van werden. Als God werkt, knalt Hij overal doorheen.
We zingen met elkaar letterlijk schouder aan schouder: Heer ik prijs Uw grote Naam en In de hemel is de Heer
Heer wat een voorrecht om in liefde te gaan, schouder aan schouder in uw wijngaard te staan. Samen te dienen, te zien wie U bent, want Uw Woord maakt Uw wegen bekend.
Er werd nagebeden in de buddytijd en iedereen werd verfrist. Bram zei zelfs dat hij zich daadwerkelijk verlicht voelde. Vorrheen sleep hij zichzelf de trappen op vanwege de spierpijn en nu zweefde hij bijna omhoog :-)
We zijn er klaar voor! All for one and one for all!
Sunday, July 29, 2007
We zijn er!
Hier zijn we dan, met 20 man in Oelsnitz DC. Onze excuses voor de vertraging in berichtgeving, maar nu is pas de eerste dag met beschikking tot en over internet.
Vrijdag is alles subliem verlopen, behalve dan dat twee heren op de verkeerde plek stonden te wachten :-) We hadden een voorspoedige reis, waarin we zeer veel gelachen, geslapen en gegeten hebben. Over eten gesproken, Alfred heeft Jodenkoeken voor zijn gastgezin meegenomen..... of was het nu voor zichzelf toch maar beter :-)
Er is veel te vertellen, we gaan over naar zaterdagmorgen waar we de eerste teammeeting hadden. Vier van ons werden bepaald bij teksten die allemaal op elkaar aansloten. Geweldig dat God zo werkt. Dick had het over een stuk uit Marcus waar de Heer zegt dat als je je schaamt voor Hem, hij zich ook voor jou schaamt. Er werden wat teksten uit Kolossenzen, Filippenzen en 1 Johannes aan toegevoegd. "Gedraag u wijs en gebruik elke gelegenheid om het goede nieuws door te geven Kol.4:5." We moeten ons overgeven aan Gods Geest, want dan pas kunnen we de vruchten dragen die God ons wil geven. Ezechiel 47: 1-12
Persoonlijk mag ik deel uitmaken van het gebedsteam, dat verder mede gevormd wordt door Liesbeth, Aize, Wijbe Jan, Aedzer en Alfred. We hebben geestelijke strijd ervaren en het was goed om er zo met gebed bovenop te zitten. Oelsnitz is donker, maar niet voor lang meer want God regeert!
Vrijdagavond werden we onthaald door lokale christenen en de burgemeester, direct groot feest.
Zaterdagmiddag hebben we gebeden op de sportvelden waar de wedstrijden en clinics gegeven gaan worden. Vervolgens zijn we naar het zwembad gegaan. In het zwembad hebben de jongens voornamelijk met elkaar gestoeid (waterrugby) en heeft het team weer een stap dichter naar elkaar gezet. Heel bijzonder om te zien en het is buitengewoon genieten.
Op dit moment zijn we bij Theo, Karin en Jona thuis voor een gezellige maaltijd. Morgen gaat de zichtare strijd beginnen. Voor de Koning!
Namens alle Friezen, Grunningers en alle anderen, tschuss!
Vrijdag is alles subliem verlopen, behalve dan dat twee heren op de verkeerde plek stonden te wachten :-) We hadden een voorspoedige reis, waarin we zeer veel gelachen, geslapen en gegeten hebben. Over eten gesproken, Alfred heeft Jodenkoeken voor zijn gastgezin meegenomen..... of was het nu voor zichzelf toch maar beter :-)
Er is veel te vertellen, we gaan over naar zaterdagmorgen waar we de eerste teammeeting hadden. Vier van ons werden bepaald bij teksten die allemaal op elkaar aansloten. Geweldig dat God zo werkt. Dick had het over een stuk uit Marcus waar de Heer zegt dat als je je schaamt voor Hem, hij zich ook voor jou schaamt. Er werden wat teksten uit Kolossenzen, Filippenzen en 1 Johannes aan toegevoegd. "Gedraag u wijs en gebruik elke gelegenheid om het goede nieuws door te geven Kol.4:5." We moeten ons overgeven aan Gods Geest, want dan pas kunnen we de vruchten dragen die God ons wil geven. Ezechiel 47: 1-12
Persoonlijk mag ik deel uitmaken van het gebedsteam, dat verder mede gevormd wordt door Liesbeth, Aize, Wijbe Jan, Aedzer en Alfred. We hebben geestelijke strijd ervaren en het was goed om er zo met gebed bovenop te zitten. Oelsnitz is donker, maar niet voor lang meer want God regeert!
Vrijdagavond werden we onthaald door lokale christenen en de burgemeester, direct groot feest.
Zaterdagmiddag hebben we gebeden op de sportvelden waar de wedstrijden en clinics gegeven gaan worden. Vervolgens zijn we naar het zwembad gegaan. In het zwembad hebben de jongens voornamelijk met elkaar gestoeid (waterrugby) en heeft het team weer een stap dichter naar elkaar gezet. Heel bijzonder om te zien en het is buitengewoon genieten.
Op dit moment zijn we bij Theo, Karin en Jona thuis voor een gezellige maaltijd. Morgen gaat de zichtare strijd beginnen. Voor de Koning!
Namens alle Friezen, Grunningers en alle anderen, tschuss!
Monday, July 2, 2007
de koning voor de Koning!!!
Ik ben Jan Willem de Koning, 26 jaar en woon mijn hele leven in Groningen.Voetbal is mijn hobby en mijn leven.Op mijn 20ste kreeg ik te horen dat ik nooit meer kon sporten.In die periode ging het helemaal de verkeerde kant op met mij.Drank, gokken, sex en agressie waren de dingen die mijn leven bepaalden.Gelukkig is er altijd Iemand geweest die naar mij om gekeken heeft. Hij heeft mijn leven weer kleur gegeven.Voor Hem is niks te groot.Deze Vader heeft mij het leven weer gegeven, Hij heeft mij voetbal weer gegeven, Hij heeft mij een super mooie vriendin gegeven. Hij is degene voor wie ik nu voetbal en omdat Hij mij genezen heeft van mijn aardse kwalen mag ik weer een licht zijn op de velden. Nu ik een Vader heb die voor mij wil zorgen, kan niks en niemand mij weerhouden om Zijn grote naam te vertellen aan iedereen die ik tegen ga komen.Vandaar dat ik mee ga naar Duitsland om daar God de Vader en zijn grote Zoon bekend te maken.Ik heb er mega veel zin in om met jullie samen te mogen werken. Jan Willem
Sunday, July 1, 2007
Jogchem Meinema stelt zich voor...
Mijn naam is Jogchem Meinema, 29 jaar jong. Geboren en getogen in het mooie oosten des lands en sinds 1998 woonachtig in de stad Groningen. Ik heb economie gestudeerd aan de RuG en werk momenteel als marketeer/marktonderzoeker bij een uitzendbureau. Een van mijn grote passies is voetbal, sinds m'n achtste loop ik al achter die bal aan. Een stevige studententijd is niet bevorderlijk voor de conditie en fysieke gesteldheid maar een goede basis is nog wel aanwezig. Het wordt m'n eerste AIA-project en ik heb superveel zin op deze sportieve manier iets van Gods grootheid door te mogen geven aan onze medemensen in Duitsland. Zie er erg naar uit om samen als team ten strijde te trekken!!
Subscribe to:
Comments (Atom)